“آشنایی با انواع بیماری‌های جنسی یا مقاربتی (STD)”

“STD” مخفف عبارت “بیماری‌های منتقله جنسی” است. این بیماری‌ها شامل عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و انگلی است که از طریق فعالیت‌های جنسی به اشتراک گذاشته می‌شوند. برخی از مشهورترین STDها عبارتند از سیفیلیس، گونوره، کلامیدیا، هپاتیت B و C، هرپس ژنیتال، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ایدز (HIV)، که همگی می‌توانند عوارض جدی و یا مزمن برای سلامتی فرد را به همراه داشته باشند. بهترین روش برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری‌ها، استفاده از روش‌های مانند استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی، اجتناب از فعالیت‌های جنسی با شخصی ناشناس، و انجام تست‌های منظم برای شناسایی و درمان این بیماری‌ها است.

بیماری‌های مقاربتی یا جنسی، بیماری‌هایی هستند که از طریق رابطه جنسی به فرد سالم منتقل می‌شوند. این بیماری‌ها ممکن است دارای علائم و نشانه‌های مشخصی باشند که با توجه به آن‌ها می‌توان آن‌ها را تشخیص داد، اما برخی از آن‌ها هیچ علامتی ندارند و فقط از طریق آزمایشات قابل شناسایی هستند.

بیشترین این بیماری‌ها، از طریق رابطه جنسی به دیگران منتقل می‌شوند و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری‌ها هیچ علامتی ندارند و شبیه به افراد سالم هستند. بنابراین، برخی افراد ممکن است با دیدن تغییراتی در بدن خود، از جمله زخم‌ها یا برآمدگی‌ها، شک کنند که آیا به بیماری جنسی مبتلا شده‌اند یا نه. با این حال، تشخیص این بیماری‌ها تنها با انجام آزمایشات مختلف امکان‌پذیر است و تصمیم‌گیری درباره وجود یا عدم وجود بیماری باید توسط پزشک انجام شود.

بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری‌ها، استفاده از روش‌های مانند کاندوم و حفظ بهداشت بدن است. همچنین، از آنجایی که بیشتر این بیماری‌ها بدون علامتی قابل شناسایی هستند، استفاده از روش‌های پیشگیری موثر اهمیت دارد و در صورت شک، بهتر است به پزشک مراجعه کرد.

بیماری خرچنگ STD یا همان “STD Crab” یک شخصیت خیالی است که در برخی از جوامع آنلاین به عنوان نمادی برای بیماری‌های منتقله جنسی (STDs) استفاده می‌شود. این شخصیت به شکل و ظاهر یک خرچنگ است و به عنوان نمادی برای بیماری‌هایی که به وسیله روابط جنسی منتقل می‌شوند، استفاده می‌شود. اما در واقعیت، خرچنگ هیچ ارتباطی با این بیماری‌ها ندارد و استفاده از آن بیشتر به عنوان یک شوخی یا شخصیت جالب در جوامع آنلاین است.

بیماری‌های جنسی منتقله شونده (STDs) شامل انواع بیماری‌های باکتریایی، ویروسی و انگلی است که از طریق فعالیت‌های جنسی به اشتراک گذاشته می‌شوند. بعضی از معروف‌ترین بیماری‌های جنسی و STDها عبارتند از:

۱. تبخال دهانی و تناسلی (HSV-1 و HSV-2): این بیماری‌ها توسط دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) و هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) نمایندگی می‌شود. HSV-1 عمدتاً باعث عفونت در ناحیه دهان، لب‌ها و گلو می‌شود، در حالی که HSV-2 بیشتر با عفونت‌های جنسی مانند آفت‌های دوار و آفت زنجیره‌ای (Genital herpes) مرتبط است.

۲. گونه‌های دیگری از بیماری‌های جنسی شامل سیفیلیس، گونوره، کلامیدیا، هپاتیت B و C، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ایدز (HIV) نیز وجود دارند.

درمان بیماری‌های جنسی و STDها اغلب با استفاده از داروهای ضد ویروسی، ضد باکتریایی یا ضد انگلی انجام می‌شود، و برخی از آن‌ها نیاز به درمان مزمن دارند. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری‌ها، استفاده از روش‌های مانند کاندوم و حفظ بهداشت بدن است. همچنین، از آنجایی که بیشتر این بیماری‌ها بدون علامتی قابل شناسایی هستند، اهمیت دارد که از روش‌های پیشگیری موثر استفاده شود و در صورت شک، به پزشک مراجعه کنید.

تبخال دهانی به راحتی از طریق بوسیدن یا تماس مستقیم با مناطق تحت تأثیر مثل لب‌ها منتقل می‌شود. همچنین، اگر با فردی که ویروس هرپس را دارد رابطه جنسی دهانی داشته باشید، این ویروس ممکن است به اندام تناسلی شما منتقل شود. بنابراین، برای پیشگیری از انتقال این ویروس، استفاده از روش‌هایی مانند کاندوم و حفظ بهداشت شخصی بسیار مهم است. اگر علائم تبخال دهانی را تجربه می‌کنید، بهتر است از تماس با دیگران خودداری کنید تا از انتقال آن به دیگران جلوگیری شود.

تبخال تناسلی یک بیماری است که معمولاً با گروهی از تاول‌های کوچک که باز می‌شوند و به زخم‌های دردناک تبدیل می‌شوند، همراه است. در بیشتر موارد، این بیماری به واسطه ویروس هرپس سیمپلکس 2 ایجاد می‌شود.

بسیاری از افراد ممکن است به این ویروس مبتلا شوند اما هیچ نشانه خاصی نداشته باشند. برخی دیگر ممکن است نشانه‌هایی ملایم مانند قرمزی یا تاول‌های بازنشده داشته باشند که ممکن است نادیده گرفته شوند.

درمان مناسب، نه تنها میزان بروز این بیماری در فرد مبتلا را کاهش می‌دهد، بلکه احتمال انتقال این ویروس به شریک جنسی را هم کاهش می‌دهد.

تشخیص تبخال تناسلی تنها از طریق آزمایش قابل انجام است. به عبارت دیگر، بسیاری از افراد مبتلا به ویروس هرپس سیمپلکس 2 از وجود این ویروس در بدن خود خبر ندارند تا زمانی که شریک جنسی آن‌ها نیز به این بیماری مبتلا نشود.

زگیل تناسلی یک نوع عفونت جنسی است که معمولاً به واسطه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این عفونت با ایجاد رشد زگیل‌های کوچک و بروزی در ناحیه تناسلی و اطراف آن شناخته می‌شود.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به زگیل تناسلی را افزایش دهند شامل موارد زیر می‌شوند:

1. تعداد شریکان جنسی: داشتن شریکان جنسی بیشتر ممکن است خطر ابتلا به HPV و به تبع آن زگیل تناسلی را افزایش دهد.

2. سن: افراد جوانتر و به‌خصوص کسانی که در دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ به فعالیت‌های جنسی مشغول شده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.

3. سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، مانند کسانی که به عفونت‌های اچ‌آی‌وی مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری از ابتلا به زگیل تناسلی باشند.

بعضی از علائم زگیل تناسلی عبارتند از:

1. ظهور زگیل‌های کوچک، برجسته و با رنگ سفید یا قهوه‌ای در منطقه تناسلی یا اطراف آن.
2. حس دیسکومفورت، خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی.
3. خونریزی در هنگام رابطه جنسی (در برخی موارد).

برای جلوگیری از انتقال این عفونت، استفاده از روش‌های مانند استفاده از کاندوم مهم است. همچنین، در صورت وجود علائم زگیل تناسلی، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و درمان مناسب را انجام دهید.

زگیل تناسلی می‌تواند با درمان‌های مختلفی کنترل شود، اما درمان کامل HPV، ویروسی که این بیماری را ایجاد می‌کند، ممکن نیست. پزشک ممکن است داروهای موضعی یا روش‌های درمانی دیگری مثل کرایوتراپی (یخ‌زدایی)، الکتروکوتری (سوزاندن با برق) یا لیزر درمانی را تجویز کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

برای جلوگیری از ابتلا به زگیل تناسلی و HPV، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

1. **واکسیناسیون HPV**: واکسن‌های موجود برای پیشگیری از انواع مختلف HPV که باعث ایجاد زگیل تناسلی و سرطان‌های مرتبط می‌شوند، مفید هستند. این واکسن‌ها به نوجوانان پیشنهاد می‌شوند، اما افراد بزرگسال هم می‌توانند از آن‌ها بهره‌برداری کنند.

2. **استفاده از وسایل محافظ جنسی**: استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی می‌تواند به کاهش انتقال HPV کمک کند، اما ممکن است کاملاً محافظت نکند چون کاندوم تمام نواحی پوستی موثر نیست.

3. **انتخاب شریک جنسی ثابت**: داشتن شریک جنسی ثابت و اعتماد به او می‌تواند خطر ابتلا به زگیل تناسلی و بیماری‌های مقاربتی دیگر را کاهش دهد.

4. **تست و معاینات منظم**: انجام تست‌های منظم و معاینه‌های پزشکی برای شناسایی عفونت‌های جنسی و یا زگیل تناسلی به موقع می‌تواند به مدیریت بهتر و درمان زودهنگام کمک کند.

التهاب پروستات یک نوع عفونت یا التهاب در پروستات است، که ممکن است به عنوان یکی از عوارض بیماری‌های جنسی (STD) نیز رخ دهد، اما اغلب موارد التهاب پروستات با بیماری‌های جنسی مرتبط نیستند. این التهاب معمولاً به علت عفونت با باکتری‌ها یا ویروس‌ها، تحریک شدن توسط شیمیایی‌های جسمانی یا دلایل دیگری رخ می‌دهد.

در صورتی که علت التهاب پروستات با بیماری جنسی مرتبط باشد، ممکن است بیماری‌هایی مانند گونوره، کلامیدیا، تریکومونیاز و شالوده علت آن باشند. همچنین، باکتری‌هایی که باعث عفونت مثانه و ادرار وارد بدن شده‌اند، ممکن است به پروستات منتقل شوند و التهاب آن را ایجاد کنند.

علائم التهاب پروستات شامل درد و سوزش در ناحیه پروستات، درد و سوزش در هنگام ادرار کردن، درد و سوزش در هنگام رابطه جنسی، تب و احساس خستگی و ناراحتی است. برای تشخیص التهاب پروستات، پزشک ممکن است تست‌های ادرار، نمونه‌برداری از پروستات یا سونوگرافی را انجام دهد.

درمان التهاب پروستات در صورت مربوط بودن به بیماری جنسی، با درمان بیماری جنسی مرتبط است. در صورتی که علت بیماری باکتریایی باشد، داروهای ضد باکتری معمولاً برای درمان استفاده می‌شوند. همچنین، استفاده از داروها و روش‌های دیگری مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، ضد التهاب‌ها، ماساژ پروستات و تمرینات کانال پروستات نیز به درمان التهاب پروستات کمک می‌کنند.

وقتی مردان به سوزاک یا کلامیدیا مبتلا می‌شوند، معمولاً هیچ علامت یا نشانه‌ای وجود ندارد. اما ترشح آلت تناسلی و نشانه‌های التهاب میزراه مثل قرمزی و تورم سر آلت، احساس درد و سوزش هنگام ادرار کردن می‌تواند نشانه‌های این بیماری باشند. در بعضی موارد، نشانه‌ها فقط هنگام انزال مشاهده می‌شود.

افراد مبتلا به سوزاک معمولاً بیشتر از افراد مبتلا به کلامیدیا ترشحات دارند. ترشحات می‌تواند به شکل لکه‌های زرد روی لباس زیر فرد یا پوسته‌های خشک و لعاب‌دار بر روی سر آلت ظاهر شود.

درد و تورم بیضه‌ها، تکرار ادرار کردن و افزایش حجم آن، نیز نشانه‌های دیگر این بیماری هستند. همچنین، اگر گلوی فرد عفونت شود، این ناحیه دچار خارش و زخم می‌شود.

التهاب گردن رحم ممکن است به دلیل عفونت‌های مقاربتی ایجاد شود. علائم این بیماری شامل ترشحات غیرطبیعی از واژن، آبسه‌های دردناک در ناحیه واژن یا گردن رحم، سوزش یا خارش در واژن و گردن رحم، درد یا ناراحتی در هنگام مقاربت جنسی یا معاینه گینکولوژیک، حساسیت گردن رحم به لمس در معاینه، و تب و لرز خفیف است.

درمان این بیماری‌های جنسی به علت آنچه آن‌ها را ایجاد کرده متفاوت است. این معمولاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک، ضد قارچ و ضد ویروس است. همچنین، استراحت، نوشیدن زیاد مایعات و کاهش فعالیت جنسی نیز توصیه می‌شود.

وقتی رحم ورم می‌کند و التهاب پیدا می‌کند، به این بیماری “التهاب گردن رحم” گفته می‌شود. این بیماری می‌تواند از عوامل مختلفی ناشی شود، اما بیماری‌های جنسی مانند تریکومونیازیس، سوزاک یا کلامیدیا از عوامل اصلی ایجادکننده التهاب گردن رحم هستند.

برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، پزشک معاینه و آزمایش‌های لازم را انجام می‌دهد.

سفلیس اولیه یک بیماری جنسی واگیردار است که توسط تریکوموناس پالیدوم به وجود می‌آید و از راه مقاربت جنسی بدون استفاده از کاندوم منتقل می‌شود.

علائم اولیه سفلیس ظرف ۳ هفته تا ۳ ماه پس از قرار گرفتن در معرض بروز می‌کند و شامل آبسه‌ها یا زخم‌هایی با قطر ۱-۵ سانتی‌متر است که به صورت تکی یا چندتایی ظاهر می‌شوند. این آبسه‌ها معمولاً بی درد هستند و به تدریج بزرگ و سفت می‌شوند. همچنین، غدد لنفاوی منتشر در ناحیه تناسلی متورم می‌شوند و تب، خستگی، دردهای عضلانی و سردرد همراه با راش‌های پوستی ممکن است ظاهر شوند.

درمان سفلیس اولیه شامل درمان آنتی‌بیوتیکی است. با درمان مناسب و به موقع، این بیماری قابل بهبود است و احتمال عود آن کاهش می‌یابد. اما در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به عوارض خطرناکی همچون آسیب به مغز، اعصاب، چشم، قلب و مفاصل شود.

سفلیس اولیه یکی از سه درجه تعریف شده برای عفونت سفلیس است که با ظاهر شدن زخم‌های باز شناخته می‌شود که به آن‌ها “شانکِر” می‌گویند. این زخم‌ها معمولاً گرد و بدون درد هستند و به همین دلیل تشخیص آن‌ها در گلو، واژن یا مقعد شخص کار سختی است.

نواحی بیرونی واژن به راحتی می‌توانند دچار شانکرهای سفلیسی شوند و معمولاً سه تا شش هفته طول می‌کشد که بدون هیچ درمانی بهبود پیدا کنند. با این حال، بهبود خودبه‌خودی آن‌ها به این معنا نیست که عفونت اصلی از بین رفته است.

اگر عفونت سفلیسی درمان نشود، ممکن است این بیماری سال‌ها در بدن شخص باقی بماند. در مرحله بعدی، فاز دوم عفونت آغاز می‌شود که مواردی مانند خستگی، علائم شبیه به آنفولانزا و گاهی بروز برآمدگی‌های زگیل‌مانند در اطراف واژن شخص از نشانه‌های این فاز هستند. پس از کمی تاخیر و چند سال بعد، مرحله سوم سفلیس آغاز می‌شود که وخیم‌ترین حالت این بیماری است.

شپش تناسلی یا شپش کیسه در انسان ناشی از کنه‌های کوچکی به نام کنه تناسلی است. این کنه‌ها روی موهای ناحیه تناسلی زندگی می‌کنند و می‌توانند باعث خارش شدید شوند. شپش تناسلی یک بیماری پوستی شایع و واگیردار و STD است که در هر سنی ممکن است رخ دهد.

علائم شپش تناسلی شامل خارش شدید در ناحیه تناسلی و مقعد، قرمزی و التهاب پوست در منطقه تناسلی، دیدن کنه‌های کوچک و سفیدرنگ در لباس زیر یا روی موهای ناحیه تناسلی، خشکی پوست، و احساس حرکت در زیر پوست به دلیل حرکات کنه است.

درمان شپش تناسلی شامل استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های موضعی حاوی پرمترین یا اکونازول است که موجب از بین رفتن شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها می‌شود. همچنین رعایت بهداشت فردی و شستشوی مکرر لباس‌ها و حمام کردن با آب گرم توصیه می‌شود. درمان کامل شپش تناسلی معمولاً بین یک تا دو هفته طول می‌کشد.

اگرچه بیمار جنسی شپش تناسلی برای افراد بیشتر مشکلی مزاحمت‌آور تلقی می‌شود تا یک نگرانی جدی درباره سلامت عمومی، اما این بیماری هر سال بین شش تا دوازده میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، طبق یک مطالعه که در یک مجله علمی منتشر شده است.

بیماری جنسی شپش تناسلی بیشتر به واسطه روابط جنسی نامشروع منتقل می‌شود، اما احتمال کمی وجود دارد که از طریق به اشتراک گذاشتن لباس‌ها یا اسباب بازی‌ها به دیگران منتقل شود.

علائم بیماری شپش تناسلی شامل حشراتی شبیه خرچنگ در ناحیه تناسلی و خارش هستند. اگر حشرات در موهای ناحیه تناسلی دیده شود و فرد دچار خارش باشد، ممکن است مبتلا به این بیماری باشد. یکی از نشانه‌های دیگر بیماری شپش تناسلی، تخم‌های بیضی‌شکل سفیدی است که به موهای این ناحیه چسبیده‌اند.

علائم شپش تناسلی معمولاً در ناحیه تناسلی مشاهده می‌شوند، اما ممکن است به دیگر نواحی بدن که موهای ضخیم داشته باشند، نیز سرایت کند. درمان شپش تناسلی با استفاده از لوسیون شپششی با حداقل ۱٪ پرمترین یا نوعی موسی حاوی پیرِترین و پیپرونیل امکان‌پذیر است.

گال یا جَرب، یک عفونت پوستی است که ناشی از یک کرم کوچک به نام جَرب است. این کرم در پوست انسان زندگی می‌کند و با زیستن در پوست، باعث ایجاد خارش و التهاب در بیمار می‌شود. گال معمولاً به وسیله تماس مستقیم با پوست آلوده به گال انتقال پیدا می‌کند، اما ممکن است از طریق استفاده از اشیاء به اشتراک گذاشته شده مانند لباس، حوله و تختخواب نیز منتقل شود.

علائم گال شامل خارش شدید در نواحی مختلف بدن، به ویژه در ناحیه دستها، مچ‌ها، کمر، تنه و بینی، ایجاد خطوط کوچک و ریز بر روی پوست، و گاهی اوقات التهاب و آسیب به پوست هستند.

برای درمان گال، معمولاً از کرم‌ها و اسپری‌های ضد جَرب محلی استفاده می‌شود که باید به صورت کامل بر روی پوست بدن استفاده شود. همچنین، می‌توان از داروهای خوراکی نیز استفاده کرد. همراه با این درمان‌ها، شستشوی معمولی با آب و صابون و شستشوی لباس‌ها و اشیاء به اشتراک گذاشته شده با بیمار نیز مهم است. همچنین، از ارتباط جنسی و استفاده از لوازم بهداشتی به اشتراک گذاشته شده با دیگران در طول درمان باید خودداری شود.

جَرب یا گال، نوعی آلودگی پوستی است که به واسطه نوعی مایت به نام هیره خارشی ایجاد می‌شود. این حشرات بسیار ریز روی پوست زندگی می‌کنند و می‌توانند وارد بافت بدن شده و تخم‌گذاری کنند، که باعث ایجاد خارش و بثورات قرمز بر روی پوست می‌شود. علائم و نشانه‌های جرب در مرحله اول در نقاطی که پوست مرطوب‌تری دارند بروز می‌کند، مانند بین انگشتان، روی مچ دست و پا و در ناحیه تناسلی فرد. همچنین، تماس عادی با لباس‌ها، حوله‌ها و ملافه‌های تخت‌خواب می‌تواند راه دیگر انتقال جرب باشد.

برای درمان بیماری جنسی جرب، معمولاً تجویز داروهای موضعی مانند الیمیت (پرمترین)، یوراکس (کروتامیتون)، لیندان (گاماکسن) یا استرومکتول (ایورمکتین) استفاده می‌شود، که موثر هستند.

شانکرویید، یک نوع بیماری جنسی باکتریایی است که در آمریکا کمی رایج است و در سراسر دنیا در حال کاهش است. این بیماری در برخی نقاط از آفریقا و کارائیب هنوز مشاهده می‌شود. اگر شما در این نواحی باشید و با فردی رابطه جنسی داشته باشید، ممکن است به این بیماری مبتلا شوید.

علائم شانکرویید معمولاً بین 4 تا 10 روز پس از عفونت ظاهر می‌شوند. این بیماری باعث ایجاد جوش‌های پر از چرک قرمز رنگی می‌شود، که ممکن است به زخم‌های شانکر مانندی تبدیل شوند. البته، این زخم‌ها سطحی ناهموار دارند. در مقایسه با بیماری سفلیس، زخم‌های ایجاد شده در این بیماری کمتر دردناک هستند.

برای درمان شانکرویید، معمولاً از مصرف یک دوز آزیترومایسین خوراکی یا تزریق عضلانی سفتریاکسون استفاده می‌شود.

در بیماری شانکرویید، از زخم‌های اندام تناسلی باید بیشتر مراقبت شود، زیرا این زخم‌ها می‌توانند خطر ابتلا به ویروس ایدز را افزایش دهند.

در موارد شدید، شانکرویید می‌تواند باعث ترکیدن گره‌های لنفاوی موجود در ناحیه کشاله ران شود. این گره‌ها معمولاً توسط پاها، کشاله ران و نشیمن‌گاه محاصره شده‌اند.

لنفادنوپاتی کشاله ران، یکی از نشانه‌های رایج شانکرویید است و معمولاً تنها نشانه این عفونت است. در صورتی که این نشانه‌ها نادیده گرفته شود و درمان نشوند، ممکن است غدد لنفاوی پاره شوند.

از آن‌جایی که اصولاً ابتلا به شانکرویید در زنان نشانه خاصی ندارد، ممکن است به این بیماری توجهی نشود. در این صورت، شانکرویید به عفونت درجه دوی جدی‌تری تبدیل می‌شود، مانند تورم ناحیه تناسلی یا ایدز.